«Έχουμε να κάνουμε ακόμα πολλά για να προσφέρουμε στα παιδιά μας ασφάλεια,

ανεμελιά, χαμόγελο και την ικανοποίηση των αναγκών τους στην μόρφωση, το παιχνίδι, την ζωή.»

Μήνυμα της Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Β’ Αντιπροέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής, Νάντιας Γιαννακοπούλου για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.

Το Διεθνές Έκτακτο Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1946 από τη Γενική Συνέλευση του νεοσύστατου, τότε, Οργανισμού, για να παρέχει αρωγή στα παιδιά που ζούσαν στα ερείπια του σαρωμένου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κόσμου. Σήμερα, εβδομήντα πέντε χρόνια από την ίδρυση της UNICEF, τα δικαιώματα του παιδιού στη ζωή, την υγεία, την ανάπτυξη, την οικογενειακή ασφάλεια, τον σεβασμό της προσωπικότητάς του, τη μόρφωση, την αξιοπρεπή ζωή, το υγιές περιβάλλον, την ειρήνη, μα πάνω απ’ όλα στην ανεμελιά, την προστασία της ίδιας της παιδικότητάς του, εξακολουθούν αλλού να αμφισβητούνται και αλλού καταστρατηγούνται κατάφωρα.

Όπως στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, έτσι και σήμερα έχουμε παιδιά που προσπαθούν να ξεφύγουν από εμπόλεμες ζώνες, που ζουν στη φτώχεια και στον κατατρεγμό, που υποφέρουν από αρρώστιες, πείνα και από κάθε είδους εκμετάλλευση του σώματος και της ψυχής τους, έχουμε παιδιά που λιώνουν στη δουλειά, που έχουν ήδη ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι παιδί, εάν το είχαν μάθει κάποτε. Όλα αυτά μαρτυρούν ένα και μόνο πράγμα: πως η ζωή των παιδιών, γενικά στον κόσμο, δεν είναι καλή και πως εμείς οι ενήλικες καταστρέφουμε με τις πράξεις, ή την απραξία μας, την ίδια την ελπίδα της ανθρωπότητας, το μέλλον της.

Ωστόσο και στην χώρα μας σειρά ανησυχητικών, σοκαριστικών φαινομένων αναδεικνύουν προβλήματα που υπάρχουν, προβλήματα που έχουν διαστάσεις και πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Παιδιά που δεν πάνε σχολείο με την ευθύνη των γονέων τους, παιδιά που γίνονται αντικείμενο εργασιακής εκμετάλλευσης, αλλά και παιδιά που κακοποιούνται μέσα στο σπίτι τους και σε σχολικούς χώρους, που παρενοχλούνται ή μετατρέπονται σε αντικείμενο ικανοποίησης αρρωστημένων σεξουαλικών ορέξεων και κτηνωδών συμπεριφορών μας δείχνουν ότι έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο για να αντιμετωπίσουμε ανοιχτά προβλήματα.

Στο χέρι όλων μας είναι να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση με πρωτοβουλίες, συγκροτημένα εθνικά σχέδια, δημιουργία κατάλληλων δομών, αρμόζουσας εκπαίδευσης των γονιών. Για να προσφέρουμε αυτό που οφείλουμε στα παιδιά μας. Την ασφάλεια, την ανεμελιά, το χαμόγελο και την ικανοποίηση των αναγκών τους στην μόρφωση, το παιχνίδι, την ζωή.