Άρθρο της Μαίρης Νικ. Πετρούτσου :
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά αν πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι σ’ αυτή την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι δεν μας αφήνει ποτέ να πλήξουμε.
Εκεί που σκέφτεσαι ‘’τα έχω δει όλα μαζί τους’’, ξαφνικά τους έρχεται μια καινούργια έμπνευση, που μόνο αν έχεις άγιο γλυτώνεις το εγκεφαλικό!
Θυμάμαι τους τόνους από μελάνι και χαρτί που έχω καταναλώσει κατά τη διάρκεια της δημοσιογραφικής μου θητείας, γράφοντας για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και τους αγώνες μας για την επιστροφή τους στον τόπο που ανήκουν. Θυμάμαι τα λόγια της Μελίνας και άλλων επιφανών πολιτικών, λογίων κλπ., τη συγκέντρωση υπογραφών, τις επιχειρηματολογίες και τις ανεδαφικές αντιλογίες εκ μέρους των Βρετανών. Θυμάμαι την ελπίδα που φώλιασε μέσα μας ξαφνικά, μετά την ολοκλήρωση του νέου μουσείου της Ακροπόλεως. Θυμάμαι πολλά και ακόμα προσμένω το θαύμα!
Κι έρχεται σήμερα ο κάθε ανεγκέφαλος να δώσει τη χαριστική βολή, ακόμη και σ’ αυτό που ο λαός μας λέει ότι πεθαίνει τελευταίο: την ελπίδα! Δεν τους φτάνει που η Ελλάδα έχει χάσει ήδη το μεγαλύτερο μέρος του παραγωγικού της πληθυσμού, εξαναγκάζοντάς το να μεταναστεύσει σε άλλες χώρες προς αναζήτηση δουλειάς, αλλά τώρα στοχεύουν και στη μετανάστευση του πολιτισμού μας! Και πού::: Στα Σκόπια!!! Μιλάμε για άλμα μεγάλων διαστάσεων στο βρώμικο παιχνίδι του αφελληνισμού και του αφανισμού μας...
Πάρε κόσμε!!! Τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας!!! Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα και τώρα βάλαμε χέρι στην τέχνη και τον πολιτισμό!!! Δρομέας είναι, σου λέει, γιατί να στέκει ακίνητος; Ας πάρει δρόμο λοιπόν...
Είναι αλήθεια ότι το καλοκαίρι του 1988 που προτοεμφανίστηκε το έργο στην πρωτεύουσα, προκάλεσε μια αναστάτωση με την πρωτοποριακή του μορφή. Ο ‘’άνθρωπος από γυαλί’’ ήταν μοιραίο να ανατρέψει όλα τα δεδομένα περί τέχνης και αισθητικής, ενώ ο τεράστιος όγκος του και το ασυνήθιστο ύψος του των οκτώ μέτρων, προκάλεσε δυσφορία σε όσους δεν είχαν την ευκολία της αποδοχής μιας κενοτομίας. Ωστόσο, δεν άργησε να γίνει το σύμβολο της Αθήνας και να θεωρηθεί ένα πρωτοποριακό γλυπτό, άρρηκτα δεμένο με την πόλη της Αθήνας. Ακόμη και όταν χρειάστηκε να μετακομίσει από την Ομόνοια λόγω των έργων του μετρό, ξαναβρήκε μιά περίοπτη θέση στο κέντρο της πρωτεύουσας απέναντι από το Χίλτον.
Τώρα, όπως φαίνεται, ήρθε η ώρα να το πακετάρουμε ως ‘’αντίδωρο’’ στους γενναιόδωρες γείτονες, που προσφέρονται να μας δώσουν σε αντάλλαγμα-λέει- έναν δικό τους Μέγα Αλέξανδρο! Για τέτοιες αβρότητες μιλάμε!!! Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, έχει σειρά η συμφωνία των Γλυπτών!!!
Εβλεπα στην τηλεόραση τον δημιουργό του Δρομέα, να προσπαθεί εκστασιασμένος να συλλάβει το νόημα της πρότασης που του έγινε από το Υπουργείο Πολιτισμού και να δώσει μιά εξήγηση πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό γι’ αυτό που ανερυθρίαστα του προτάθηκε και έπειτα σε όλους εμάς που για μιά επιπλέον φορά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως... όχι, δεν τα έχουμε δει ακόμα όλα από αυτή τη διακυβέρνηση! Στον όποιο χρόνο τους μένει να μεγαλουργήσουν, σίγουρα οι εκπλήξεις θα είναι αρκετές στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό γίγνεσθαι...
Ο παρ’ ολίγο μετανάστης Δρομέας θα μείνει τελικά στον τόπο του, ωστόσο θα μείνει αιωρούμενη μια ανείπωτη «συγνώμη» προς τον δημιουργό του, τόσο για την άτοπη πρόταση που του έγινε, όσο για την απρέπεια να τον διαψεύσουν αργότερα, όταν ο ίδιος αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το γεγονός...
Και μπορεί μεν σε λίγες μέρες να έχει ξεχαστεί και αυτό το ατόπημα, όπως τόσα και τόσα που έχουν προηγηθεί, όμως πέρα από την ασθενή μνήμη του Ελληνα, υπάρχει και μιά λέξη ξεχασμένη, που πάντα θα μένει αμετάφραστη στις άλλες γλώσσες: ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ!
Ο ευρών αμειφθήσεται!!!
ΜΑΙΡΗ ΝΙΚ. ΠΕΤΡΟΥΤΣΟΥ
