Του Κρικόρ Τσακιτζιάν :
Αξιότιμε κύριε υπουργέ Υγείας, βλέπω ότι από την πρώτη στιγμή που αναλάβατε αυτό το σημαντικό για τον πολίτη πόστο ευθύνης
που σας ανέθεσε ο πρωθυπουργός, ριχτήκατε με ιδιαίτερο ζήλο στη δουλειά. Κάνατε αιφνιδιαστικούς ελέγχους στα νοσοκομεία σε μέρες εφημερίας και δεσμευτήκατε ότι θα επισκεφθείτε όλες τις μονάδες υγείας της χώρας. Προσωπικά σας πιστεύω κι ας μη σας γνωρίζω, ότι έχετε διάθεση και πράγματι θέλετε να κάνετε σοβαρή δουλειά.
Θεωρώ όμως ότι οι προσπάθειές σας θα πέσουν στο κενό. Είναι αδύνατον να διορθώσετε συμπεριφορές που έχουν μπολιάσει το δημόσιο εδώ και δεκαετίες. Πράγματι, πολλοί γιατροί και νοσηλευτές δίνουν μάχη για τη δημόσια υγεία, με αίσθημα ευθύνης, σε συνθήκες δύσκολες έως και απάνθρωπες. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι. Εκείνοι που ό,τι και να τους προσφέρεις, θα συμπεριφέρονται σαν υπάνθρωποι απέναντι στους ασθενείς συμπολίτες τους και πιστέψτε με είναι πολλοί και δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα.
Για να σας δώσω δυο απλά παραδείγματα. Προχθές 12 Ιουνίου 2019, χρειάστηκε να μεταφερθεί επειγόντως σε νοσοκομείο κάποιο γνωστό μου πρόσωπο, με λοίμωξη στο αναπνευστικό, το οποίο είχε θέσει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του. Κλήθηκε ασθενοφόρο μετά από εντολή του θεράποντα ιατρού του, για κατεπείγουσα μεταφορά σε εφημερεύον νοσοκομείο. Κατέφθασε μετά από λίγο το ασθενοφόρο. Οι νοσοκόμοι είδαν την κρισιμότητα της κατάστασης και αμέσως χορήγησαν οξυγόνο στον ασθενή, ο οποίος χωρίς αυτό δεν μπορούσε να αναπνεύσει.
Τους ζητήθηκε να μεταφερθεί το περιστατικό στο νοσοκομείο «Σωτηρία» που εφημέρευε κι εκείνο, λόγω του ότι το περιστατικό ήταν βαρύ πνευμονολογικό και είναι το πιο εξειδικευμένο νοσοκομείο για κάτι τέτοιο, μιας και ο συγκεκριμένος ασθενής έχει βαρύ χρόνιο πνευμονολογικό ιστορικό και είναι νεαρής ηλικίας. Ο συνοδηγός το απέκλεισε και δήλωσε πως θα μεταφέρει τον ασθενή στο «Γενικό Κρατικό Νίκαιας».
Οι συγγενείς επέμειναν να πάει στο «Σωτηρία». Έξαλλος ο τραυματιοφορέας τράβηξε τη μάσκα οξυγόνου από τον ασθενή που πάλευε να κρατηθεί στη ζωή κι έφυγε, λέγοντας «Δεν πάω πουθενά. Αν δεν θέλετε στη Νίκαια, εγώ φεύγω» και ξανακατέβηκε στο ασθενοφόρο κι έκανε να φύγει. Οι συγγενείς όταν του είπαν πως θα τον καταγγείλουν, εκείνος τους απάντησε πως δεν καταλαβαίνει από απειλές, έχει μαύρη ζώνη στο καράτε και διάφορα άλλα κουτσαβακίστικα και θρονιάστηκε πεισματικά στο κάθισμα του ασθενοφόρου και δεν έκανε ούτε να φύγει, αλλά ούτε και να μεταφέρει τον ασθενή.
Μετά από παρέμβαση τρίτων, οι οποίοι ξανακάλεσαν το ΕΚΑΒ και ανέφεραν το περιστατικό, το θέμα διευθετήθηκε. Οι υπεύθυνοι του ΕΚΑΒ τηλεφώνησαν στο κινητό τον μουλαρωμένο μάγκα της φακής και τον έπεισαν να μεταφερθεί τελικά ο ασθενής στο Σωτηρία. Στο νοσοκομείο, έγινε επείγουσα εισαγωγή και ο ασθενής μεταφέρθηκε σε θάλαμο, όπου οι γιατροί προσπάθησαν να θέσουν υπό έλεγχο την κρίσιμη κατάσταση της υγείας του. Η νύχτα που πέρασε ο συγκεκριμένος ασθενής ήταν δύσκολη. Να φανταστείτε πως δεν μπόρεσε να ξαπλώσει για να κοιμηθεί. Μπορούσε να ανασαίνει μόνο σε καθιστή θέση και σ’ αυτή την έβγαλε όλη τη νύχτα. Γύρω στις 2 τα ξημερώματα, χρειάστηκε ένα ακόμη μαξιλάρι για να μπορέσει να βρει μια θέση που θα τον διευκόλυνε να ανασαίνει έστω και με δυσκολία.
Φυσικά και δεν υπήρχε, ώσπου η συνοδός του ασθενή, δανείστηκε προσωρινά από το διπλανό άδειο κρεβάτι το μαξιλάρι. Όταν το αντιλήφθηκε η νοσοκόμα βάρδιας, ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Εξευτέλισε με το χειρότερο τρόπο ασθενή και συνοδό, αρπάζοντας το μαξιλάρι και λέγοντάς τους, πως αν θέλουν δεύτερο να φέρουν από το σπίτι τους και μέσα στη νύχτα μαζί με τα υστερικά ουρλιαχτά της, χτύπαγε τις πόρτες, σηκώνοντας την πτέρυγα του πνευμονολογικού στο πόδι. Γι’ αυτό σας λέω κύριε υπουργέ, όσες καλές προθέσεις και αν έχετε, τα πράγματα στη δημόσια υγεία, δεν αλλάζουν. Λυπάμαι που σας το λέω, αλλά η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, είναι μη αναστρέψιμη.
Ο ασθενής που λέγεται «Δημόσια Υγεία», είναι στην εντατική. Είναι βλέπετε θέμα νοοτροπίας, με την οποία έχουν μπολιαστεί πολλοί εργαζόμενοι εδώ και χρόνια μ’ αυτή την αντίληψη και συμπεριφέρονται πολλές φορές σαν σε ζώα, χωρίς να αντιλαμβάνονται σε ποιο τομέα εργάζονται και τι υπηρεσία πρέπει να προσφέρουν.
Είναι οι λάθος άνθρωποι, σε λάθος θέση. Μπήκαν μόνο και μόνο για να βολευτούν. Κι αφού τρύπωσαν, νιώθουν πως δεν τους κουνάει κανείς και τίποτα, ό,τι κι αν κάνουν. Κι έτσι γράφουν ασθενείς, κράτος, εμένα, εσάς κι όλο τον κόσμο, στα….παλιά τους τα παπούτσια.
Πρέπει λοιπόν να γκρεμιστεί συθέμελα όλο αυτό το παλιό σύστημα και να φτιαχτεί ένα καινούργιο. Πώς όμως; Βλέπετε, λεφτά δεν υπάρχουν, παρά τις ανοησίες που έλεγε ένας άλλος εκλεκτός της πολιτικής ελίτ. Σας βλέπω που ξεκινήσατε από την πρώτη στιγμή με όρεξη για να αλλάξετε πολλά, αλλά βλέπετε κάποια πράγματα, δεν αλλάζουν με τίποτα και φοβάμαι πως μάταια πασχίζετε.
Θα μου πείτε να μη δοκιμάσω; Φυσικά και να δοκιμάσετε. Όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε. Αυτό όμως που πρέπει να κάνουμε, είναι να φτιάξουμε μια άλλη νέα γενιά, γιατί η δική μας, πάει, δυστυχώς καταστράφηκε. Ο ασθενής απέθανε…