Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων σήμερα και δυστυχώς μας βρίσκει μπροστά
σε μια ακόμη κρίση ξεριζωμού ανθρώπων από τις πατρίδες και τις εστίες τους. Αυτή τη φορά στον μακρύ κατάλογο των προσφυγικών κρίσεων έχει προστεθεί και ο πόλεμος στην Ουκρανία μετά την παράνομη εισβολή της Ρωσίας.
Πόλεμοι και εμφύλιες συρράξεις, κλιματική αλλαγή, επισιτιστική κρίση έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό περιβάλλον, που επιδεινώνει την προσφυγική τραγωδία του 21ου αιώνα.
Μόλις πρόσφατα, ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες προειδοποίησε ότι το ρεκόρ των 100 εκατομμυρίων ξεριζωμένων στον κόσμο θα ξεπεραστεί και η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο αν δεν βρεθούν λύσεις για την επισιτιστική κρίση.
Ήδη 5 εκ. είναι οι Ουκρανοί πρόσφυγες που έχουν καταγραφεί. Την ίδια ώρα, με βάση τα στοιχεία της UNICEF 40 εκ. παιδιά έχουν υποχρεωθεί να βρεθούν μακριά από την πατρίδα και τις εστίες τους και πάνω από 5 εκ. παιδιά στην Ουκρανία εξαρτώνται από την ανθρωπιστική βοήθεια.
Η πιεστική αυτή κατάσταση απαιτεί άμεσες και ολιστικές λύσεις. Καμιά χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της το πρόβλημα και καμιά χώρα δεν μπορεί μόνη της να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους.
Είναι ανάγκη η παγκόσμια κοινότητα και οπωσδήποτε η Ευρώπη, που επίσης πλήττεται από τον πόλεμο και την ξηρασία, να καταλήξει επιτέλους σε μια συνολική απόφαση που θα συνδυάζει την φύλαξη των συνόρων με παράλληλη στήριξη των χωρών που χειμάζονται και ανθρωπιστική βοήθεια σε εκείνους που φθάνουν στο ευρωπαϊκό έδαφός.
Η Ελλάδα δίνει την μάχη συγχρόνως σε όλα τα μέτωπα. Προστατεύει τα σύνορά της και την εθνική κυριαρχία της απέναντι στις απειλές και την εργαλειοποίηση προσφύγων και μεταναστών, υπερασπίζεται το Διεθνές Δίκαιο και το Κράτος Δικαίου, σέβεται και τηρεί τις Διεθνείς Συνθήκες.
Μια στάση που δημιουργεί ένα σύνολο αλληλοσυμπληρούμενων δράσεων, απόλυτα συμβατών μεταξύ τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι προσπάθειες της χώρας μας στο ανθρωπιστικό πεδίο, στην προστασία των ευάλωτων, κυρίως γυναικών, παιδιών και ασυνόδευτων ανηλίκων, αλλά και στον πολύ σημαντικό τομέα της Ένταξης, έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη όλων των Διεθνών Οργανισμών.
Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που έχει δυστυχώς δημιουργηθεί, εφαρμόζουμε μια εθνική στρατηγική που σκοπό έχει την πραγματική ένταξη και όχι την δημιουργία γκέτο, περιθωριοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης. Σε μια κοινωνία ευρωπαϊκή και συνεκτική, με σεβασμό των δικαιωμάτων τόσο των προσφύγων όσο και των τοπικών κοινωνιών.
Σοφία Βούλτεψη,