«Parapolitic Annotation»

Και να θες να αγιάσεις...δεν μπορείς με όλο αυτό το παρασκήνιο που συμβαίνει στη Δυτική Αθήνα.

Καλώς η κακός, η «στήλη» ενημερώνεται από φίλους αναγνώστες και δε μπορεί να μην σχολιάσει όλα αυτά τα «κουλά» που συμβαίνουν και περιστρέφονται γύρω από την πολιτική ζωή στη δυτική όχθη, παρατηρώντας βέβαια ταυτόχρονα και τους χρήσιμους ηλίθιους, που προσπαθούν, να επιβάλουν τα θέλω τους.

Όλα δείχνουν λοιπόν, ότι έχουν σπείρει τον πανικό στα πολιτικά γίγνεσθαι δυτικά των Αθηνών δυο κυρίες της πολιτικής. Ο λόγος για την Υφυπουργό και υποψήφια Βουλευτή με την Νέα Δημοκρατία, Μαρία Συρεγγέλα και την νυν Βουλευτή και υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ, Νάντια Γιαννακοπούλου. Οι «επιθέσεις» που δέχονται, η κάθε μια από στελέχη του πολιτικού της χώρου, δεν έχει προηγούμενο!

Και όλα αυτά, επειδή η Μαρία Συρεγγέλα παρουσιάζει συνεχή άνοδο, έχει μεγάλη πέραση στους «γαλάζιους» ψηφοφόρους και φλερτάρει έντονα με την 3η - 4η θέση. Δεν είναι τυχαίο, ότι η παρουσία της σε συναυλία και και σε ημερίδα ενόχλησε τόσο πολύ, που υπήρχαν έντονα παράπονα προς τους διοργανωτές, γιατί παραβρέθηκε και γιατί μίλησε. Ήμαρτον θεέ μου, που φτάσαμε, να βγαίνει το κάθε τσουτσέκι, να το παίζει παράγοντας και ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του τόπου.

Όσο για την Νάντια Γιαννακοπούλου, μια από τα ίδια, αλλά αυτή βάλλεται υπογείως από «πράσινο» μπουμπουκοβλάσταρο (γνωστό για τις ίντριγκες σε θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης) που θέλει να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη». Που πάει ο κακομοίρης, ούτε καν Ιζνογκούντ δεν είναι και θέλει να γίνει χαλίφης; Μάλλον ελπίζει με αυτά που κάνει, ότι θα βγάλει εκτός «κάδρου» την Νάντια και θα πάρει αυτός την θέση της. Όπως έλεγε και ο αείμνηστος τραγουδιστής Πάνος Γαβαλάς «Αχ, κούνια που σε κούναγε».

Πάντως όλο αυτό, βγάζει εν μέρη και έναν μισογυνισμό και εάν θέλουν την συμβουλή της «στήλης», ας κάνουν  μια βόλτα σε κάνα ψυχολόγο - ψυχίατρο, δεν είναι κακό, μεταξύ μας θα μείνει...

Έτσι λοιπόν για να κλείνουμε το θεματάκι, οι αδίστακτοι «γαλάζιοι» και «πράσινοι» οπορτουνιστές πλήρους απασχόλησης της δυτικής Αθήνας,  έχουν γίνει φανατικοί, βασιλικότεροι του βασιλέως, φτύνουν εκεί που έγλειφαν και γλείφουν εκεί που έφτυναν. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι μετά την αξιοποίησή τους θα καταλήξουν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, έχοντας την τύχη της στυμμένης λεμονόκουπας. Με άλλα λόγια και για μην το κουράζουμε, είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι με ημερομηνία λήξης.