Του Κρικόρ Τσακιτζιάν :

Στο πρόσωπο της καθαρίστριας από το Βόλο εξάντλησε η ελληνική δικαιοσύνη την αυστηρότητά της και της επέβαλε ποινή κάθειρξης 10 ετών, χωρίς αναστολή,

με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στις φυλακές.

Το αδίκημά της; Ότι ήταν «φτωχοδιάβολος». Μια γυναίκα βασανισμένη από τη ζωή, μεγαλωμένη στο ορφανοτροφείο, με ένα σύζυγο που είχε 67% αναπηρία, από τότε που παντρεύτηκαν. Με δυο παιδιά που έπρεπε να μεγαλώσει με κάθε τρόπο και να μην καταλήξουν κι αυτά σε κάποιο ίδρυμα. Σκαρφίστηκε αυτή την «κομπίνα» για να τρυπώσει σε μια θέση καθαρίστριας. Δεν ζήτησε να πάει σε κάποιο γραφείο και να στρογγυλοκαθίσει, ούτε να διεκδικήσει ανώτερες θέσεις του δημοσίου, όπως έκαναν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι παρουσίασαν πλαστά πτυχία ξένων γλωσσών, πανεπιστημίων, μεταπτυχιακά, για να εξελιχθούν στο δημόσιο και να καταλάβουν μια καλύτερη θέση κι ένα μεγαλύτερο μισθό.

Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, δεν θα βρεθούν ποτέ αντιμέτωποι με τους δικαστές για να γνωρίσουν το σκληρό τους πρόσωπο. Για τον απλούστατο λόγο ότι η υπόθεσή τους θα παραγραφεί, όπως παραγράφηκαν τόσες και τόσες, σαν κι αυτή παρουσίασε προ ημερών το Documento. Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση αποφυγής συνεπειών εξ’ αιτίας του τρόπου που λειτουργεί η δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Πρόκειται για την περίπτωση αντιδημάρχου μεγάλου δήμου της Αθήνας που πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη» που λέει κι ο λαός, αλλά η υπόθεση αρχικά παραγράφηκε κι όταν οι εισαγγελείς την επανέφεραν, κατάφερε η δράστης να βρει τον τρόπο και να μπει στο αρχείο.

Η άτυχη καθαρίστρια βλέπετε δεν ήξερε από τέτοια δικονομικά τερτίπια. Ούτε είχε μπάρμπα στην Κορώνη. Ήταν ουσιαστικά μια γυναίκα αμόρφωτη, του μόχθου, όπου καθημερινά πάλευε με τις τουαλέτες, τους κάδους απορριμμάτων και τις σφουγγαρίστρες, για να μπορούν τύποι σαν την αντιδήμαρχο που αναφέραμε πιο πάνω, να πουλάνε παραγοντιλίκι στον τόπο και να κουνούν το δάχτυλο στον κόσμο.

Αυτοί όμως είναι οι ευυπόληπτοι και η καθαρίστρια του μόχθου και του μεροκάματου είναι η ανυπόληπτη, που έπρεπε να διαβεί τις πόρτες των φυλακών και ν’ αφήσει πίσω, στο έλεος του Θεού, έναν ανάπηρο σύζυγο και δυο παιδιά.

Αυτή όμως είναι η δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Μια δικαιοσύνη που δεν δείχνει οίκτο στους αδυνάτους, αλλά είναι πολύ ευέλικτη και γαλαντόμα σε όσους διώκονται για κομπίνες εκατομμυρίων ευρώ. Γι’ αυτό δείχνουν όλες οι έρευνες στην Ευρώπη ότι οι πολίτες, Έλληνες και ξένοι, δεν την εμπιστεύονται. Όχι γιατί όλοι οι δικαστές έχουν τέτοια απάνθρωπη συμπεριφορά, αλλά γιατί είναι αρκετοί που κρατούν αυτή τη στάση κι έτσι τους παίρνει η μπάλα όλους μαζί.

Αναρωτιέται κανείς, τι ήθελαν να αποδείξουν τα μέλη του πενταμελούς Εφετείου που δίκασαν την υπόθεση. Ότι είναι αμείλικτοι με το κοινό έγκλημα; Και τώρα που έβαλαν φυλακή την άτυχη καθαρίστρια και κατάφεραν να ξεσηκώσουν πανελλήνια θύελλα διαμαρτυρίας για τη βάρβαρη αυτή απόφαση που πήραν, πιστεύουν ότι κατάφεραν μεγάλο πλήγμα στο κοινό έγκλημα; Το χτύπησαν στη ρίζα του και κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδησή τους;

Μου θυμίζει αυτή η ιστορία μια άλλη περίπτωση που είχα ανακαλύψει πριν, ακριβώς 30 χρόνια, όταν ένας Σύριος μετανάστης στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα της Αθήνας, πεινασμένος και απελπισμένος, πατέρας δύο παιδιών, μπήκε σ’ ένα φούρνο, όπου στον πάγκο επάνω υπήρχαν χύμα λεφτά απλωμένα για να δίνει ρέστα ο φούρναρης. Εκείνος αντί να απλώσει το χέρι να πάρει λεφτά, άρπαξε μια φραντζόλα ψωμί κι άρχισε να τρέχει. Ο έντιμος επιχειρηματίας, δεν άντεξε αυτή τη ληστεία που έγινε σε βάρος του. Πήρε στο κυνήγι το Σύριο κι όπως ήταν εξαντλημένος εκείνος από την πείνα, δεν κατάφερε να ξεφύγει. Οδηγήθηκε στο δικαστήριο και καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση. Κατέληξε στις φυλακές της Σύρου, ώστε να μην μπορούν να τον δουν ούτε τα παιδιά του. Τότε ξεσηκώσαμε μαζί με το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο την κοινωνία και με μπροστάρησα την αείμνηστη Κατερίνα Μαραγκοπούλου, κινήσαμε γη και ουρανό και αποφυλακίσαμε το σύγχρονο Γιάννη Αγιάννη. Από τότε φυσικά το έγκλημα θέριεψε. Παρά την απάνθρωπη και τότε απόφαση των δικαστών, ακολούθησαν αμέτρητες πράξεις παρανομίας από πολίτες υπεράνω υποψίας. Καταλήστεψαν τη χώρα και μόλις και μετά βίας καταδικάστηκαν τόσοι, που μετριούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών και πολλοί από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι για να μπορέσουν να αποδράσουν από τη χώρα και να μη καταδικαστούν, γιατί θα έπαιρναν μαζί τους στη φυλακή, πολλούς ακόμη «υπεράνω υποψίας».

Έτσι και με την άτυχη καθαρίστρια. Κατάφερε όμως κάτι πολύ σημαντικό. Η σοκαρισμένη από την άδικη και σκληρή απόφαση, ελληνική κοινωνία, σηκώθηκε επιτέλους από τον καναπέ και διαμαρτυρήθηκε. Φώναξε σ’ αυτούς που νομίζουν πως είναι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα «Ως εδώ Αργείοι». Όλα έχουν τα όριά τους. Κι εσείς τα ξεπεράσατε.

Αυτό ήταν το σπουδαίο που κατάφερε αυτή η γυναίκα, η οποία θα γίνει μια σύγχρονη μάρτυρας, ένα ακόμη σύμβολο του άδικου κράτους που φτιάξαμε όλοι μας με την ανοχή μας, τα τελευταία χρόνια. Όσο για την καταδικαστική απόφαση σε βάρος της; Ήταν μια ήττα της Ελληνικής δικαιοσύνης.