Απέχθεια, λύπηση κι αποστροφή! Αυτά τα συναισθήματα με κατέκλυσαν μετά το ανάγνωσμα του συγκεκριμένου άρθρου.

Θα προτιμούσα να μην είχε πέσει στην αντίληψή μου πόσο μάλλον στην αντίληψη των συμπολιτισσών και συμπολιτών μου. Ήθελα να πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι έχουν ψυχή, ηθική κι όρια, ακόμα και ψήγματα από αυτά. Και το συγκεκριμένο άρθρο ίσως να ήταν η χειρότερή σας διάψευσή μου. Θα μπορούσα να πω πολλά. Πάρα πολλά! Όλα αυτά τα χρόνια στέκομαι στο ύψος της θέσης μου, όπως αρμόζει κι ανταποκρίνεται στο ήθος και στις αξίες με τις οποίες έχω μεγαλώσει. Φυσικά, θα ήταν αστείο να δεχτούμε πως κάτι τέτοιο ισχύει και στη δική σας περίπτωση. Σας κυβερνούν οι εμμονές και τα πάθη σας! Θα μπορούσα να γράψω πολλά, να ασκήσω μεγάλη και σκληρή κριτική και να σας θέσω πολλά ερωτήματα, μιας και δεν είστε οι μόνοι που έχετε αυτό το «χάρισμα».

Όμως, αποφάσισα να μην σας φέρω σε δύσκολη θέση για ακόμη μία φορά. Θα αρκεστώ μόνο στο γεγονός πως η αξία και η σημασία του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στην πόλη μας φάνηκε από την ανταπόκριση και συμμετοχή των δημοτών μας κι από την άμεση αξιοποίησή του από άλλους δήμους. Δικό σας θέμα να προσποιείστε πως δεν καταλαβαίνετε και δεν ξέρετε. Αν, όμως, αυτό δεν σας αρκεί μπορούμε να το αναλύσουμε περαιτέρω. Σας το έχω ξαναπεί… είμαστε από διαφορετικούς κόσμους και μάλιστα δεν επιθυμώ να γνωρίσω τον δικό σας, πόσο μάλλον να ανήκω σ’ αυτόν.

Λυπάμαι, που στην Αγία Βαρβάρα γινόμαστε θύματα αυτού του κόσμου και βιώνουμε την κακία, την υποκρισία, τη φανερή και θρασεία κοροϊδία, την υποβάθμιση της αξιοπρέπειάς μας και της ίδιας μας της ζωής. Λυπάμαι, που οι συμπολίτες μου έρχονται σε επαφή μ’ αυτό τον κόσμο κι εγκλωβίζονται σε αυτόν. Αλήθεια, λυπάμαι που έχετε αναλάβει εσείς το «τιμόνι» του δήμου μας. Θα ήθελα πολύ για το καλύτερο όλων μας να έσφαλα! Όμως, είναι μια πραγματικότητα που δεν πρόκειται να αλλάξει και με τον καιρό θα χειροτερεύει. Δεν θα φέρετε ποτέ καλύτερες μέρες. Μόνο ντροπή, απογοήτευση κι αγανάκτηση. Έχετε ήδη αγγίξει τα όρια. Μέχρι πού θα φτάσετε; Πόσο απέχετε από το «χείλος του γκρεμού»; Συνεχίστε χωρίς τις μάσκες σας…

Γιώργος Καπλάνης